بوی خاک بارون خورده...
اشتراک لحظه های ناب
بوی خاک بارون خورده...
اشتراک لحظه های نابدرباره من
زندگی فقط ارزش یک چیز رو داره: آموختن
و...
اگه قراره کل زندگیمونو وقف تنها چیز بارزش یعنی آموختن کنیم، پس کی باید از آموخته هامون استفاده کنیم؟!
ادامه...
آمار : 23608 بازدید
Powered by Blogsky
تو می دانی همیشه با تو می مانم...
تو می دانی که در دلتنگی های هر شب و روزم:
فقط یاد تو می افتم.
تو می دانی ، نمی دانی؟!
تو می دانی که چه سخت است...
که بی عطر تو تنها بود و از امید حرفی زد!
کنار عکس های سرد و پر غصه ، دلم جایی دگر مهمان درد توست ...
من این را خوب می دانم که در دلتنگی های پر ز اندوهت
تماشا می کنی هر دم صدای ناله هایم را!
و تو هستی ،
همیشه در کنار من.
همیشه خاطرت سبز است،
همیشه با تو می مانم...
ولی می دانم اکنون با منی بی من!
نشو غافل ز یاد من ،
اگر حتی ز عمق فاجعه دلشوره روید ...
نشو غافل ز اعماق وجود من ،
که هر لحظه، به یادت چون درختی،
کز همه دنیاش بی زار است، می سوزد.
نکن گریه برای من ،
فقط یک لحظه یادم کن:
که دریابم تو هستی در کنار من ...
همیشه خاطرت سبز است
همیشه با تو می مانم...
wow!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
این احساس ابرازات دقیقا به چه معنی بود؟
این شعر کیه؟
می شه کتابشو معرفی کنید.
شاعر خود بنده هستم. ولی همچین آش دهن سوزیم نیستا!
داستان و شعر پراکنده زیاد دارم ولی فکر نمی کنم در حد کتاب باشن!
به هر حال ممنون: راستشو بخواین کلی انگیزه گرفتم.
پس منتظر شعرا و داستان های کوتاه بعدیم باشید ...
عالیه! ادامه بده
شرمنده کردین. چشم.
afarin......kheili ghashang boood..& kheili ba ehsaasss....montazere she'ra &d astanaye kootahet hasTmaaa.... ghol bede zood beneVC....
شرمنده ام نکنین دیگه
چشم
اگه لایق بودیم چشم پرستو خانوم!
ما با آنچه بدست می آوریم می توانیم زندگی کنیم ، اما آنچه که میدهیم زندگیمان را میسازد...
پس می دهم هر آنچه در زندگی بدست آوردم برای تو ...
تا بدانی که همیشه با تو می مانم... تو می دانی! نمی دانی؟
همیشه خاطرت سبز است
همیشه با تو می مانم...
Tnx
هر شب که می خواهم بخوابم
می گویم
صبح که آمدی با شاخه ای گل سرخ
وانمود می کنم
هیچ دل تنگ نبوده ام
صبح که بیدار می شوم
می گویم
شب، با چمدانی بزرگ می آید
و دیگر
نمی رود
اگر هر شب ز عمق فاجعه دلشوره روید:
و هر دم در سحرگاهان ز تنهایی به خود چون مار پیچیدی...
نکن گریه برای من ،
فقط یک لحظه یادم کن:
که دریابم تو هستی در کنار من ...
همیشه خاطرت سبز است
همیشه با تو می مانم...
هرگر فورا بدبختی کسی را باور نکنید .
بپرسید که می تواند بخوابد یا نه ؟ ...
اگر جواب مثبت باشد همه چیز روبراه است .
همین کافی است ! ...
خواب یا توهم خواب؟! مسئله این است!
به زودی پیشگفتار رمان بلندی رو که نوشتنش رو شروع کردم می ذارم برات تا ببینی بین خواب و خواب آلودگی فاصله ایست به اسم "هوشیاری"
shoma roman ham mineVC?
che jaleb.....
Mr truthboon dar matalebe ba'D yezare darmorede karaE ke nemikonin sohbar konin!!!!!!!!!
تنها کاری که هنوز انجام ندادم و قراره در درازمدت به عنوان هدف بهش جدی فکر کنم پیرزن خفه کردنه!
مساوی شدیم
من آنقدر خواستمت که نخواستنت را ندیدم
تو آنقدر نخواستی که هیچ چیز از من را ندیدی
می خواهمت در هر نفس
تا جان ز تن بیرون رود
همیشه با تو می مانم
اگر حتی نبینی بودنم را
همیشه خاطرت سبز است
اگر حتی ز خاطر بردی آخر نام سردم را...
بغض هایت را
برای خودت نگه دار...
گاهی سبک نشوی،سنگین تری
گاهی وقتا بهتره کسی نفهمه غصه داری!
اینحوری راحت تر می تونی ضعف هاتو پنهون کنی...
حوّا هم که باشی
من آدم نمی‌شوم
پس بی‌خودی جای بووسه
سیب تعارفَ‌م نکن!
ما هیچوقت آدم نمی شیم!
وبه بهانه گرسنگی می خواهیم همه بوسه های عالم را از درخت بچینیم!
آنقدر غمگین بود آهنگی که آن نوازنده دوره‌گرد می‌نواخت که مطمئن بودم یا خودش و یا سازش عاشق تو شده است!!
این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است...
تحمل تنهایی از گدایی محبت بهتره......!
مگه نه؟!
"شیوه ای برا خر کردن دلم"
ولی دلم دیگه آبدیده شده گول نمیخوره!
ولی واقعا بهتره نباشی اگه قرار باشه که باشی و بدون عشق و محبتش باشی!
همه میگن بخشش از بزرگان است .. من بخشیدم و هیچکس بهم نگفت چقدر بزرگ شدی .. همه گفتند بلد نبودی حقتو بگیری !
بزرگان؟!
همه اونایی که ادعای بزرگیشون می شد سکوت بخشش من رو گذاشتن پای گناهکار بودنم و پشیمونیم!!!
وفادارى؟ ....... خدا بیامرزدش
صداقت؟ .... یادش گرامى
غیرت؟ ..... به احترامش یک لحظه سکوت
معرفت؟ ..... یابنده پاداش میگیرد
مرام؟....... قطعه شهدا
...عشق؟ ..... از دم قسط..
واقـــعــــا به کــــــجـــــــا چــــنـــــیـــــــن شـــــتـــــابـــــان؟؟؟
کاش یکی پیدا می شد عشق و معرفت رو دارو می کرد و روزی سه نوبت به اونایی که ادعای عاشقی و پاکیشون می شد تزریق می کرد شاید شفا می گرفتن!!!
ما که دخترانمان را زنده به گور نمی کردیم،
اعراب آمدند و به ما آموختند که چگونه بدون کندن گور , دخترانمان را در زنده بودن
بمیرانیم.
...
ما که زنانمان را ارج می نهیدیم، اعراب آمدند و
به ما آموختند که زن به عنوان انسان ارزشی ندارد و می توان هم زمان چندین زن
اختیار کرد چرا که احساس زنان اهمیتی ندارد.
ما که بر دخترانمان قیمت نمی گذاشتیم، اعراب
آمدند و به ما آموختند که دختر کالایی است که می توان با دادن سکه و چانه زدن بر
سر قیمتش وی را از خانواده اش خریداری نمود!
عجب!!!!!!!!!
جالب اینجاست که دخترامونم باورشون شده که قیمتشون به همین چندتا سکه س!
وااای به اون روزی که کسی شرافت و آبروش رو با دلگرمی اون سکه ها به حراج بذاره...
من یک زنم .
هر چقدر هم که ادای محکم بودن را دربیاورم ،
هر چقدر هم که ادای مستقل بودن ،
اینکه " ممنون ! خودم از پسش برمی آیم . "
باز هم ته تهش
...به آن سینه پهن مردانه ات نیاز دارم ؛
به دست هایت حتی .
نمی دانی چه لذتی دارد وقتی تو از خیابان ردم می کنی !
این نیاز دو طرفه س!
زن ها اونو خوب ابراز می کنن در حالی که مردا اصلا فکرش رو هم نمی تونن بکنن که می شه این کار رو کرد.
همیشه در سختی ها به خودم میگفتم:
این نیز بگذرد
هنوز هم میگویم
......
اما این عمر من است که میگذرد نه سختی ها!
و هر روز از روز قبل اوضاع بدتر می شه!
تنها راه تحمل کردنش اینه که سخت نگیری!
نداشتن تو یعنی اینکه دیگری تو را دارد.
نمی دانم نداشتنت سخت تر است؛
یا تحمل اینکه دیگری تو را داشته باشد!!
وقتی نباشه دیگه هیچی مهم نیست!
دل من تـنها بـود ،
دل من هرزه نـبـود ...
دل من عادت داشـت ، که بمانـد یک جا
به کجا ؟!
معـلـوم است ، به در خانه تو !
دل من عادت داشـت ،
که بمانـد آن جا ، پـشـت یک پرده تـوری
که تو هر روز آن را به کناری بزنی ...
دل من ساکن دیوار و دری ،
که تو هر روز از آن می گـذری .
دل من ساکن دستان تو بود
دل من گوشه یک باغـچه بـود
که تو هر روز به آن می نگری
راستی ، دل من را دیـدی ...؟!!
دل تو در قفس سخت و عجیبی است که در هر لحظه
آرزوی تپش و کشف حقیقت دارد!
دل تو در پی احساس غریبی است و تو می دانی:
که ز اوهام غم انگیز عشق،
دیر و زود است که دل باید کند!
vaghan affariiin...beBn she'ret che ghoghaE karde!!!!!!!
az tahe dellam migam ba in webloge jaleBi ke rah andakhT& sh're ghashangi ke neveshT
همیشه خاطرت سبز است......
ممنون از لطفت
دوس دارم بهتر از اینا باشه این وبلاگ و بدون حمایت و دلگرمی شما دوستای عزیز ممکن نیست!
امروز پیشگفتار رمان بلندم رو می ذارم تو وبلاگ شاید با ایده هایی که شما بهم می دین بتونم داستان رو به سمتی ببرم که شخصیتا با واقعیت زندگی شما خلق بشن!
منو در جریان تجربیات جالبتون از زندگب بذارید .
حتما بعضیاشو به عنوان پست جدید با اسم خودتون چاپ می کنم و تو نوشته هام ازش استفاده می کنم.
بازم ممنون.
به من نگاه کن!
کدام واقعی تریم؟
من که هنوز دارم تو را می بینم،
یا تو که هیچ وقت ندیدی
که نگاهم به توست
واقعیت تنها درک لحظه ای ماست از حقیقتی که دیگران به ما معرفی کرده اند!
و چه بسا این حقیقت آن قدر تلخ باشد که روزی که از آن مطلع شویم، شیرینی دروغ های آن ها را فراموش کنیم!
حالا در چشم های هم ساکتیم
بیا و بنشین پشت پرچین احساسم
و ببین
بغضهای لرزانم حکایت یلدایی است
که میان شبق گیسوانم گم بودی
...و لبانم روی امواج بوسه هایت می رقصید
سبد سبد دلتنگی بیاور
و درو کن درد های مرا
و بدان که در سکوت چشمانت
هر دم خواهم مرد
...
دردهایی که تمام نمی شوند، درو کردن نمی خواهند.
مانند چشمانی که به دروغ گفتن عادت کرده اند و شاید بهتر باشد آن ها را به حال خود رها کنی...
کی دست از سرم بر می داری؟
می پرسم که بدانم
کی می میرم..
می میریم بی آنکه خیال بودن عزیزانمان دست از سر تنهائیمان بردارد...
قطارمی رود
تو می روی
تمام ایستگاه می رود
ومن چقدرساده ام
که سال های سال
درانتظارتو
کناراین قطار رفته ایستاده ام
وهمجنان به نرده های ایستگاه رفته
تکیه داده ام......
رفتنی ترین قطار هم روزی باز می گردد...
مهم آن است که ایستگاه سر جایش باشد...
تمام این شهر یک طرف،
تو یک طرف...
خیالت راحت باشد،
من
طرفِ تو را
به مردم این شهر نمی دهم...
هر طرف را بنگری مردمی را می بینی که طرف حقیقت را هیچ نمی گیرند چون تلخ ترین واژه ها را در خود دارد، و شاید واقعی ترینشان را...
اصرار من به حضور تو در شعرهام
به خاطر خودم نیست
باید از تو
...تصویر دقیقی به مردم جهان بدهم،
روا نیست کس دیگری مثل من درد بکشد...
دردها را ده باره و صدباره می کشند مردم:
چون فراموش می کنند که درد سریع می آید و آرام آرام می رود!
آغوش
ترکیب پیچیده ای ست
از من و خیال تو
که هرشب
مثل سایه
روی دیوار خانه
می افتد...
شمع ها را خاموش کنید تا سایه ها گریزان شوند
تنهائی و یکی شدن زیبا ترین مفهوم آغوش است...
پلک میزنی
و هر چقدر بره‌هایت را می‌شماری کم می‌آوری
به رویاهایت اخم میکنی
و عاقبت
با سمفونی فنرهای تخت اسیر می شوی
...وسط کابوس‌هایت
جنگ چریکی میکنی
با بی‌محلی دخترهایی
که یکی در میان به ریشت خندیده‌اند
و چیزی نگذشته باید
ملافه‌ی سفیدت را رو به اهتزاز در بیاوری
لبخند بزن
روزی که آغاز میکنی
خیال آشفته‌ی شبی است که گذرانده‌ای
و تعبیرش توی هیچ کتابی پیدا نخواهد شد
صدقه‌ای بیانداز
و ساعتت را کوک کن
تا وقت خواب به موقع
از بیداری سنگینت بپری
(احسان مرداسی)
ممنون از شما و احسان مرداسی عزیز
به اینجام رسیده ای
که دیگر
جایی نمانده برای خودم
بس که گرفته ای جای مرا،
اینجا بدون تو
جای من نیست...
جای دیگری باید دنبال خودم بگردم...
آخر همه جا هستم و آنجا نیستم...
جایم فقط کنار توست...
آیا جایم را کنار خاطرات رنگ و رفته ات خالی می کنی آن روز که در قلبت جایی ندارم؟!
دستم به تو نمی رسد،
حتی در شعرهایی
که با دست خودم می نویسم..
پس همچنان
در ارتفاع دورترین استعاره ها بمان!،
مباد
که دست کسی به تو برسد...
دست شاعر از مخلوقات استعاره گونه اش همیشه کوتاه است چون نمی تواند آن ها را در آغوش بکشد و گرمی اشک های یک پری دریای را که بر شانه هایش تکیه کرده، روی بدن برهنه اش لمس کند.
شاعر که باشی ...
هیچ کس جدیّت نمی گیرد ...
حتی اگر بگویی " دوستت دارم " ...
می گویند : " وای ...
.
.
.
چه شعر زیبایی ... !! "
خوش به حال شاعران که هیچ کس جدیشان نمی گیرد و نمی تواند جدی جدی له شان کند
تکلیف مرا معلوم کن!
از نبودن توست که اینهمه می نویسم؟
یا از بودنت؟
...چقدر از تو بنویسم
که تکلیفم معلوم شود...؟
آنکه تکلیف خود را نمی داند نمی تواند تکلیف دیگی را معلوم کند!
من این را با تمام وجودم در زندگی حس کرده ام...
تو
باز مانده ی آخرین نسل معشوقانِ جهانی
بدون بوس و کنار
بدون آغوش..
شاید حتی وجود نداشته باشی،
بی اینهمه اما
هنوز
دوستت دارم...
وقتی خیال تبدیل به واقعیت می شود، ما آنقدر هول می شویم که با دست خودمان حقیقت را زنده به گور می کنیم و سپس تنهائی و حسرت پایان ناپذیرمان را تا ابدیت جشن می گیریم...
بی تو هم می شود نوشخواری کرد ؟! ... تو مزه ی تلخ ترین شرابهای عالمی ... دوستش داشتم
حقیقت هم مانند شراب می ماند اما مستی اش تا ابد می ماند...
فقط یک لحظه یادم کن:
که دریابم تو هستی در کنار من .. همیشه خاطرت سبز است
همیشه با تو می مانم...
اگر حتی ز عمق فاجعه دلشوره روید...
نشو غافل ز یاد من...
تو چنان زیبا شده ای میان شعر هام،
که گمان نکنم خودت هم بدانی
این که داری می خوانیش
خودِ تویی...
زیبا ترین لحظات بودن لحظاتی است که ما متعجبانه چهره واقعی خودمان را در آینه رفتار دیگران نظاره می کنیم!
چه زشت و چه زیبا باید این حقیقت را پذیرفت که : این منم، من!
ازین دوستت دارم
به اینکه هوای تو را دارم
که دارم این لحظه را
که دوستت دارم....
همه ی اینها را دارم
جز همین تو را
که دوستت دارم ...
داشتیم آنچه را که از بس دوستش داشتیم فکر می کردیم همیشه خواهیم داشتش!!!
سالهاست که طرف او را به کسی نداده ام، نه فقط به مردم این شهر که به همه مردمان دنیا .... او طرف من می ماند .... چه لطافتی دارد این خیال ....
از یک جایی به بعد
دیگه نه دست و پا می زنی
نه بال بال میزنی
نه دل دل میکنی
نه داد و بیداد میکنی
نه گریه میکنی
نه مشتتو میکوبی تو دیوار
نه سرتو میزنی به دیوار
نه...
از یه جایی به بعد فقط سکوت میکنی...
نیستی که بریزمت روی عمیق ترین زخمم
نیستی که نمیرم,
نیستی ...
ازینهمه زخمهای خالی نه,
ازینهمه که نیستی,
مُردم...
نیستن یک پروانه گل را نمی آزارد!!!
آنچه گل را می پژمرد نبودن شبنم است: آنچه عطش گل را می خواباند...
به سراغ مـــن اگر می آیی
تنــد و آهســته چه فرقی دارد؟
تــــــو به هر جور دلت خواست بـــــیا
! ... مثل سهراب دگر...
جنس تنهایی من چینــی نیست،
.........که ترک بردارد
مثل آهــــن شده چینی نازک تنهایی مــــن
تـــــو فقط
زود بیا...
دل هرچه آهنی تر باشد شکستنش سخت تر است.
اما تنهایی هرچقدر زخیم تر باشد شکستنش راحت تر می شود!
درست برعکس ...
کسی دلیل تازه ای بیاورد
برای زندگی ...،
بدون تو ،
دلیل تازه ای برای مرگ هم نمانده است.
کسی
دلیل تازه ای بیاورد
برای مرگ... و شایذ ذوباره برای زندگی
دلیلی برای زندگی نیست!
همانطور که دلیلی برای مرگ وجود ندارد!
اصلا چه کسی گفته که چرا ما آفریده شدیم؟!
اصلا چرا باید دلیلی باشد؟!
حتی با عمیق ترین گریه نمی توانم
غلظتِ این بغضِ جا مانده از تو را
به جاده ی مه آلودِ
پشتِ این شعر بپیچم و
خالی شوم،
من از تو خالی نمی شوم
حتی با عمیق ترین گریه..
حتی عمیق ترین گریه ها هم به پای بغض فروخورده ای که از اعماق وجود آدمی برمی خیزد و به چشم نرسیدههر آنچه در اوست را ویران می کند، نمی رسد...
اینجا
کنار همین دوردست
دستی هست
که مرا می گیرد
پس من چرا دست خودم نیست
که بگیرم
ازین دور
دستت را ؟...
به کدام بازی سرنوشت اعتماد کردیم که ادعایمان شد دست خودمان است؟!
vaghean ziba bod va kheili tasir gozar.be neveshtan edame bede to binaziri
ممنون از لطفتون.
ممنون می شم نظرتونو در مورد پیشگفتار رمانم هم بگید.
mamnoon in del neveshtaro kheyli doos dashtam ehsas mikonam hame ye jurai mitunan bahash ertebat begiran ye jai khundam neveshte bud tu zendegi e hame adamha yek nafar hast ke nist
خیلی جاهای خالی هست تو زندگی آدما که فکر می کنن می تونن خیلی راحت پرش کنن ولی بعد از سال ها حتی ممکنه اون خلاء رو حس کنن...
شاید کودکی و حس زیبای دل بستگی بدون اضطراب جدایی! ازون جاهای خالی باشه که هیچ وقت تو زندگی آدم بزرگا پر نمی شه!
من این راهها را رفته ام
هیچ کدام به تو نمی رسند
باید راهی برای رفتن از دنیا پیدا کنم...
می گویند هر کس که در دل ما جایش باشد همیشه با ما می ماند حتی بعد از مرگ...
همیشه خاطرت سبز است...
همیشه با تو می مانم
khoshbehale kasi ke in shero vasash neveshti vaghean shere khobiye va hardafe ke mikhonamesh ashk az cheshmam miyad oje ehsase binazire asheghasham
ممنون از لطفت.
این شعر زبون گویای احساسات خیلی ها می تونه باشه و من اونو تقدیم می کنم به همه آدمای خوش قلبی که از نیکی کردن و خوب بودن خسته نمی شن حتی اگه رو تنشون دیگه جایی واسه زخم حماقت و بددلی مردم نباشه...
ویژگی منحصر به فرد نوشته هات که توی این سروده دلنشین بیش از همه بارزه، سادگیه، در عین سادگی خیلی راحت با دل و ذهن لینک میشه، مثل صدای رود، که خیلی راحت جاشو توی دل همه باز میکنه. . .
ممنون از تشویق شما. خودم هم ساده بودن و ساده رفتار کردن رو دوست دارم حتی اگه باعث بشه کسی فکر سوء استفاده به سرش بزنه!
اونوقته که باید باهوش تر از دشمنت باشی تا بازی نخوری!
به خاطر همینه که می گن: "بازی با حریف باهوش تر از خودت، تو رو باهوش تر می کنه"