تو چه باشی چه نباشی...

وااای که عکس خالی از مهر و وفایت سرد است

                      و ز شانس بد عشق

                                                       دل آن مرد پر از آه و اسف پر درد است.

در همین نزدیکی...   فتنه ها می رویند

             و همین زودی ها ...   نام پر ننگ تو را،

                                                                  از زمین  می جویند.

تو تماشا کردی: 

                      که چگونه یک مرد ،‌

                                                روی قبر پر ز اندوه و غم زندگی اش می گرید...

کاش آنجا باشی،

                       وقتی از عمق زمان نفرت و فواره خون می بارد،

کاش باشی و بگویی که چرا

                      مهره های بازی عشق و فریبت را زود

                              جابجا چیدی و نفرین زمین و آسمان را با خیانت تو خریدیش به جان!

دل سنگین خدا پر درد است!

           ولی از حرم دعای یک فرشته،

                                    جان آواز و طنین پرنوای این حقیقت گرم است:

زندگی جاری و ساریست هنوز...

                  چه تو باشی چه نباشی،

                                        نبض امید همیشه می زند.

به سکوت سبز عارف سوگند

                  که گران بود آنچه دادی از دست...

تو به اندک رنگی 

                     و به مفت آواز سرخ چنگی

                                         دادی از کف گوهری را که امانت بار دامانت بود.

فتنه ها می رویند،

            مهره هایت همگی می شورند،

                          و تو را نیست پناهی جز خیانت، جز مرگ...

به شکوه تلخ و غمناک حقیقت سوگند:

                           چه تو باشی، چه نباشی پرده ها می افتند،

                                       مهره هایت همگی می شورند،

                                                 و پر از تنهائی نام پرننگ تو را از زمان می جویند...