یلدا

راستی این یلداست،

که در قلبم را،

پی امید نگاهت

 هر نفس می کوبد؟!

دل من تنگ و غمین است در این بی خوابی;

      شب دراز است و از آن براتر،

    تیغ تنهایی و رگ های من و بی تابی...

کاش اینجا بودی;

من و آتیش نگاهت بغل شومینه،

گیج یک ظرف انار، با دو گیلاس شراب...

تا رسیدن به شعاع خورشید;

تا دم صبح سپید

 با دو گیلاس و انار و شکلات، باز یلدا اینجاست...

منم و مستی کابوس سیاه رفتنت،

گیج و افسرده و خسته،

هر شب من یلداست...

تهران، پاییز 1392